Gramy sobie z mężem w Scrabble, a on przegrywa w sposób obezwładniający i totalny, mniej więcej od trzeciej rundy przegrywa, odkąd ułożyłam wyraz z literką “z”, która to literka jest w języku angielskim warta 10 punktów. Ja w ogóle uważam za fascynujące to, że w różnych wersjach językowych te literki są różnie punktowane i to podobno zależy od częstotliwości ich występowania w danym języku, co zaś oznacza, że ktoś to musiał kiedyś policzyć i ja nie wiem, kto to był, ale nie mam żadnych wątpliwości, że ten człowiek natychmiast zostałby moim najlepszym przyjacielem, my byśmy co roku zapraszali się na Wigilię, a potem liczyli sobie prawdopodobieństwo trafienia na rodzynkę w serniku, o mój boże, ale by było śmiechu!!!
W każdym razie gramy w Scrabble i mój mąż przegrywa, i w pewnym momencie mówi, że najgorzej to by było, gdyby nam teraz na tę planszę wskoczył kot i rozrzucił wszystkie literki, przecież wtedy już nigdy byśmy nie odtworzyli tej planszy i musiałby być remis, i on mi tak opowiada, a przy tym patrzy na mnie badawczo, a główny bohater tego scenariusza – w sensie kot – jest tylko umiarkowanie zainteresowany całą sytuacją.
(kliknij, bo to film)
Gramy, Wojtek myśli. On tak długo myśli, że ja już nie mogę, ja już sto razy wyszłam z pokoju, by zrobić sobie kolację, by zjeść kolację, by pozmywać po kolacji, a on wciąż nie ułożył żadnego słowa i my tak siedzimy, nic się nie dzieje, wtem! Jak kot nie wskoczy na tę planszę! Jak nie rozrzuci wszystkich plastikowych liter! Fruwają rzeczowniki, czasowniki pękają na pół, pojedyncze głoski turlają się po stole, olaboga! – krzyczy na to mój mąż – olaboga, cała plansza w rozsypce, przecież teraz już nigdy nie dowiemy się kto wygrał!
– Wojtuś… – mówię po chwili, siedząc wśród plastikowych szczątków angielskiej leksyki – czy ty masz coś wspólnego z tym, co przed chwilą się stało?
Ja pytam, a przy okazji zbieram powoli te wszystkie literki ze stołu, z dywanu i kilka z sierści kota, a jak ja je tak zbieram, to czuję, że coś jest nie tak i czuję to zupełnie dosłownie.
– Wojtuś… – pytam znowu – czy ty nasmarowałeś literki kiełbasą, żeby kot się na nie rzucił?
Wojtek myśli. Myśli. Wymyślił linię obrony, oświadcza:
– Tylko samogłoski.
A nie, jak tylko samogłoski, to spoko. Śwt n ptrzbj smgłsk.
Zuzanna Marcinkowska
2 października 2017 o 10:12Przcż mc n flm.
JaninaDaily
5 października 2017 o 17:03Ttln.
Zuzanna Marcinkowska
6 października 2017 o 08:57Ano.
Rebus na dziś:
ń .
Zuzanna Marcinkowska
12 października 2017 o 08:46Nnno dooobra… Rozwiązanie powyższego rebusu, to “nicpoń”.
e-milka
2 października 2017 o 15:26Bsk!
JaninaDaily
5 października 2017 o 17:03J wm!!!
zavodniakpl
2 października 2017 o 17:59Ubaw po pachy! ^^
JaninaDaily
5 października 2017 o 17:02Karuzela śmiechu się nie zatrzymuje!!!!
Dominik
4 października 2017 o 09:40Ile mężczyzna jest w stanie zrobić, żeby wygrać 🙂 Nawet kiełbasę poświęcić…haha
JaninaDaily
5 października 2017 o 16:53Nie pomyślałam w ten sposób, ale to rzeczywiście było całkiem spore poswięcenie…
kuba_wu
4 października 2017 o 10:50” ja nie wiem, kto to był, ale nie mam żadnych wątpliwości, że ten człowiek natychmiast zostałby moim najlepszym przyjacielem”
W takim razie możesz przejść się do jakiegoś instytutu kryptologii 🙂 Statystyczne własności różnych języków to podstawy podstaw ich analiz.
JaninaDaily
5 października 2017 o 16:52Dobra! Ale ja potrzebuję jakiegoś takiego, gdzie będzie też stołówka. To gdzie to?
Beata Redzimska
7 października 2017 o 09:50A wiesz Janina w jezyku perskim (moj maz jest Iranczykiem) nie wynotowuje sie samoglosek. One sa w jezyku mowionym, ale zapisuje sie tylko spolgloski. Wiec jak dzieci perskie ida do szkoly, to wtedy zaczyna sie lamiglowka i zgadywanie jak odczytac dane slowo, jakie samogloski wstawic pomiedzy zapisane spolgloski… Tego po prostu trzeba nauczyc sie na pamiec. Tak, ze potem wystarczy ogarnac dane slowo wzrokiem, by je przeczytac. Ale po drodze to wyzszy stopien wtajemniczenia. Pozdrawiam serdecznie Beata
Marta Katarzyna
5 grudnia 2017 o 15:56w hebrajskim tak samo 😉