Kategoria: człowiek-nauczyciel

Wymyśliłam sobie ostatnio, że zostanę bohaterem irlandzkiego świata i namieszam im trochę w narodowych statystykach przeżyć, ponegocjuję z kostuchą, lodowaty oddech śmierci ogrzeję ciepłem swojej osobowości i pogody ducha, uratuję parę ludzkich żyć, to znaczy, że przestanę sprawdzać obecność na zajęciach.

Wchodzę do sali, a moi studenci akurat dyskutują o czymś bardzo żywiołowo, co oczywiście nie było dla mnie żadnym zaskoczeniem, bo ja totalnie spodziewałam się, że po ostatnim kontrowersyjnym oświadczeniu Amerykańskiego Związku Statystycznego na temat p-wartości i istotności statystycznej, to w ogóle nie będą potrafili powstrzymać się od przemyśleń, komentarzy, krytycznych uwag i mentalnych dygresji.

Jestem dziś szalenie zadowolona z wszystkiego i nie wiem dlaczego, wróciłam do roboty po bardzo długim urlopie i bardzo jestem zadowolona z życia, i jedna z moich teorii mówi, że to dlatego, że jednak lubię swoją pracę, a druga moja teoria mówi, że ten grejfrut co go zjadłam rano jednak był trochę sfermentowany i po […]...