człowiek-akademik - Janina Daily

7 lipca 2020

Ile trzeba zjeść czekolady, by nie zgubić się w IKEI?

Poszłam kiedyś do mojego szefa, by poprosić go o grant na konferencję na Islandii, a decyzję motywowałam tym, że bardzo chciałam zobaczyć renifera, a w sumie nie wiadomo, nie możemy wykluczyć, że te renifery też bardzo chciały zobaczyć mnie.

Statystyczne świry

19 czerwca 2020

Komentarzy: 0

Pies Kazimierz przedstawia – krótka instrukcja czytania książki „Statystycznie rzecz biorąc” [WIDEO]

„Statystycznie rzecz biorąc, czyli ile trzeba zjeść czekolady, żeby dostać Nobla” to bestseller o statystyce, w którym znajdziesz odpowiedzi na fundamentalne pytania targające ludzkością, na przykład:...

Statystyczne świry

30 maja 2020

Komentarzy: 0

Czy naukowcy i ryby głosu nie mają? [WEBINAR CHARYTATYWNY]

Pięć lat temu, mniej więcej o tej porze, mieszkańcy małej zielonej Wyspy zakochanej w koniczynach, dokonali rzeczy historycznej. W pierwszym na świecie referendum obywatelskim dotyczącym małżeństw jednopłciowych Irlandczycy zagłosowali wspaniałą przewagą głosów: „tak”. Tak, dajmy wszystkim takie same prawa. Tak, wszyscy nasi obywatele są dla nas tak samo ważni. Tak, każda miłość to dobra miłość.

człowiek-nauczyciel

20 lutego 2018

Komentarzy: 5

Najspokojniejszy nenufar na wzburzonej tafli pedagogicznego jeziora

Kontynuuję nauczanie przedmiotu, z którym łączą mnie uczucia chłodne niczym kostka masła wyjęta wprost z lodówki, chociaż to porównanie jest tylko nieznacznie trafione, no bo z masła to ja sobie mogę przynajmniej baranka na stół wielkanocny wystrugać, a z metod jakościowych nie.

człowiek-nauczyciel

31 stycznia 2018

Komentarzy: 14

Ja, hipis pedagogicznych konwenansów

Uczę w tym semestrze przedmiotu, który nie wywołuje we mnie za grosz ekscytacji, ten przedmiot to takie grzybobranie wśród dyscyplin naukowych, czyli niby spoko, bo od czasu do czasu można ustrzelić jakiegoś borowika, ale generalnie to nuda, marazm i za jakiego grzechy?

człowiek-nauczyciel

24 stycznia 2018

Komentarzy: 15

Gdy dwie zmienne losowe wchodzą do baru

Przychodzi do mnie mój szef i mówi, że jeśli chodzi o tego wczorajszego maila, którego do niego wysłałam, to nie, nie mogę oblać studenta tylko dlatego, że nie śmieje się z moich dowcipów, a ja mówię, że ok, rozumiem generalną zasadę, ale co jeśli to był ekstremalnie śmieszny żart?

człowiek-nauczyciel

23 stycznia 2018

Komentarzy: 23

Dwadzieścia niezapisanych kart mojej pedagogicznej historii

Nowy semestr to ten smutny moment, kiedy studenci wracają na uczelnię i tym samym muszę przestać zachowywać się jak zwierzę w miejscach publicznych, a także porzucić moje sandały z rzemyków i swetry plecione z liści kasztanowca na rzecz stylówki odpowiedzialnego człowieka, ewentuanie każdego innego człowieka, który nie wygląda jak bezdomny.

człowiek-nauczyciel

10 stycznia 2018

Komentarzy: 9

Tajemnice zaginionego przecinka i inne tragedie uniwersyteckie

Właściwie to mam dwa największe marzenia w życiu i jedno to jest takie, że chciałabym zostać ikoną ruchu gejowskiego, coś jak Madonna albo Beata Kozidrak, a drugie to jest takie, że bardzo bym chciała, żeby za każdym razem jak ktoś dokonuje błędów we wnioskowaniu na podstawie jakichkolwiek statystyk, to żeby pochodził do niego jakiś najbliższy […]...

człowiek-nauczyciel

28 września 2017

Komentarzy: 3

Aksamit studenckich czułości na akademickim łez padole

Przychodzi do mnie mój szef i mówi, że on się tak zastanawiał ostatnio nad naszym instytutowym budżetem i odkrył, że jest jedna taka rzecz, która rocznie kosztuje nasz wydział miliony złotych monet, a totalnie nie przynosi żadnych efektów i jest całkowitą stratą pieniędzy, a ja na to mówię: studenci, a on mówi, że nie, że […]...

człowiek-nauczyciel

17 września 2017

Komentarzy: 9

Ballada o rozkoszy pedagogicznego spotkania

Z licznych profesji, którymi trudnię się w życiu, wciąż najbardziej cieszy mnie pluszowa rozkosz pedagogicznego spotkania, ten moment niemal mistyczny, kiedy to spragnione studenckie umysły łapczywie pożądają kropel z dydaktycznego strumienia i wyciągają ku nim gliniane naczynia własnej ciekawości, oni tak wybiegają na te akademickie pastwiska jak owce na pierwszą wiosenną trawę po zimie, dech […]...